24 Mart 2017 Cuma

Annemin Son Çılgınlıkları


Geçenlerde Annemin Son Çılgınları oyununa gittim. Oyun kısaca Alzheimer hastası bir anne ve iki kızının, annenin hastalığı ilerlerken üçünün yaşadıklarını, aldıkları kararları ve hastalığın hem fiziksel etkilerinden hem de psikolojik sürecinden kesitler sunan bir oyun. Tek perde olan oyun çok güzeldi, çok iyi bir oyunculuk vardı ve ben sürekli ağladım. Zaten son zamanlarda ekstra duygusal bir insan olmaya başladığımdan neredeyse her gittiğim oyunda izlediğim filmde ağlıyorum. Sanırım ağlarken yan koltuktaki kişiyi de baya korkuttum :D Bu kısa bilgi dışında oyunu çok eleştirmek gibi bir niyetim yok. Size oyunun bir sahnesinde olan olay ile başımdan geçen bir olayı yazmak istiyorum. 

Oyunun bir sahnesinde anne kızına bakıp "Sen kimsin?" diye soruyor. Kızı da tabi ki biraz kalbi kırılsa da hastalığın kabullenmesiyle "Anne, ben Dorothy. Beni tanımadın mı?" diye soruyor. Anne de sanki anlamış gibi "Aaa, evet Dorothy merhaba! Annene çok selam söyle." diye cevap veriyor. İşte bu aynı olayın çok benzeri zamanında dedemle aramda geçmişti. 

Ben sanırım üniversitedeyken dedemin hastalığı ilerlemiş, etrafındaki insanları bazen tanıyor bazen tanımıyordu. İşte o zamanda ben de anneannemi ve dedemi ziyarete Samsun'a gitmeye karar vermiştim. Beni her zaman olduğu gibi kuzenim karşıladı. Anneannemin evine gittik ve herkese merhaba dedikten sonra bir köşeye oturdum, sohbet muhabbet ilerliyoruz. Derken anneannemle dedemin bir şeyi tartıştıklarını duyup hepimiz döndük. Anneannem açıklamak için "Ayy yok bir şey. Bu kız kim diye soruyor" dedi benim tarafımı göstererek. Her ne kadar hastalığını bilsem ve kabullensem de beni tanımamasına çok üzülmüştüm. Sonra içimden "Aybük zaten farklı şehirlerde yaşıyorsunuz. Seni sürekli görmüyor, unutması çok normal" diye geçirip kendimi rahatlatmaya çalışırken benim kuzenim hemen atlayıp "Dede, kız arkadaşım. Beğendin mi?" diye sordu. Dedem de beni şöyle bir süzdü, biraz düşündü sonra kuzenime dönüp "Cııık, hiç beğenmedim" dedi. Evet hastalık biliyorum ama insanın KENDİ DEDESİNİN bile onu beğenmediğini duymanın ne kadar özgüveni kırıcı bir şey olduğunu tahmin edemezsiniz veya insanın kendi dedesinin BİLE onu beğenmediğini duymanın ne kadar komik bir şey olduğunu bilemezsiniz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder